Over een trui en een vest

Een paar dagen geleden werd er in blogland geklaagd over al die vrouwen/moeders die maar snoeven met hun prachtig gelukte projectjes. Dat lijkt allemaal zo maar te lukken, vaak ook nog zelf bedacht en dat terwijl ondertussen een paar kindjes zoetjes zitten te spelen. Wel goed, ik begin dit nieuwe blogjaar daarom met een berichtje zonder foto’s. Want ik kan geen foto laten zien van de trui die volgens het patroon in een uur klaar zou moeten zijn. En ik ga ook geen foto laten zien van het vest, dat wel af is, maar niet toonbaar.

De trui.
Voor haar verjaardag had dochterlief een prachtig ballonjurkje van oma gekregen. En oma was zo goed om mij het patronenboek te schenken. Daarin stonden ook een aantal ‘easy-cut-patterns’. Goed voor beginnelingen en klaar binnen een uur. Ha!

Ik begon eraan op een avond dat ik dringend behoefte had aan een beetje bevestiging van mijn eigen kunnen. Iets dat dan diezelfde avond nog klaar is, is daarvoor bijzonder geschikt. En laat het ook nog inderdaad in een avond klaar zijn. Niet helemaal binnen een uur, maar kom. Alleen leken die mouwtjes mij wel heel erg nauw… De volgende dag bleek dat dochterlief met geen mogelijkheid haar peuterhandjes daardoor kreeg gewrongen. Ergens ter hoogte van de elleboog liep ze al vast. Dit kon nog aan mij liggen. In een vorm van misplaatste zuinigheid had ik de mouwen in de verkeerde richting geknipt en dus geen rekening gehouden met de rek van de stof. Dus nieuwe mouwen geknipt en erin gezet. En dochter met veel moeite ertoe gebracht om nog eens te passen (‘mama maakt, past niet, mijmij niet aan doen!’). Dit keer kwam ze tot aan de polsen. Grrrrr.
Na een pauze van een week of twee ben ik gisteren verder gegaan om de mouwen te vergroten door er een stuk tussen te zetten. Daar ben ik ruim meer dan een uur mee bezig geweest en ik heb al maar liefst een mouw af…

Uit datzelfde boek wilde ik ook een vest maken voor zoonlief. Ik had nog fleece over van de wikkeldeken en zou daarmee een stoer vest maken. Nu heb ik een heel lieve zoon die zo blij is dat mama iets voor hem heeft gemaakt dat hij nu al twee dagen zijn armen in een eigenlijk te klein vest wringt, maar vandaag de rits toch maar liever open heeft gelaten. En wat dat stoer betreft: het eerste commentaar van hun papa was dat ik het zeker niet weg moet gooien want hij vindt het een grappig vest voor dochter volgend jaar…

Leerpuntjes om te onthouden:
• wijk niet af van de aanbevolen kniprichting
• maak patronen uit Bizz-kids boeken altijd 1 a 2 maten groter dan de kledingmaat die je kinderen normaal dragen
• lees de beschrijving zorgvuldig om te zien welke stappen worden overgeslagen (of kijk achteraf waar de overgebleven stofdelen eigenlijk hadden moeten komen)
• denk niet dat je iets binnen een uur af kunt krijgen
• zorg dat je genoeg naalden op voorraad hebt (want die breken gegarandeerd net op het moment dat je denkt dat je het nog wel even af kunt maken voor het middagdutje uit is)
• geniet van de knuffel die je van je zoon krijgt om je teleurstelling goed te maken